بررسی تأثیر آموزش عرفان و معنویت بر سلامت روان دانش آموزان

 هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش عرفان و معنویت در افزایش سلامت روانی دانش آموزان دختر پایه­ی سوم دبیرستان منطقه­ی 13 شهر تهران در سال تحصیلی 1387-1386 است. حجم نمونه طبق اصول علمی و فرمول تعیین حجم 120 نفر، با استفاده از روش نمونه­گیری چند مرحله ای انتخاب شد. از بین آنان کسانی که در پرسش­­نامه­ی سلامت روان نمره­ی بالا­تری کسب کرده بودند، 60 نفر به صورت تصادفی از هر مدرسه انتخاب شدند. دانش آموزان یک مدرسه به قید قرعه به عنوان گروه آزمایش و دیگری به عنوان گروه گواه منظور شدند. برای گروه آزمایش به مدت ده جلسه کلاس­های آموزشی با رویکرد عرفانی و معنوی که اساس آموزش، شناخت «خطاهای شناختی» با استفاده از قصه­های مثنوی مولوی بود، برگزار شد. جهت جمع آوری داده­ها از پرسش نامه­ی سلامت روان گلدبرگ (GHQ28) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی، شاخص­های (فراوانی، میانگین، انحراف معیار، کجی، کشیدگی و...) و به منظور آزمون­ سؤال­های پژوهش از آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس و آزمون پیگردی­LSD ) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش عرفان و معنویت در افزایش سلامت روان و بهبود عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی و کاهش اضطراب و افسردگی  دانش آموزان تأثیر دارد.